امشب واسه فرار از دست سریال های آبکی تلویزیون که حداقل استاداردهای لازم سریال و فیلمسازی و جذابیت ندارن گفتم بریم یه فیلم بذاریم ببینیم:

The guitar2008::Amy redford

داستان زن میانسال مجردیه که در عین حال که میفهمه مبتلا به سرطان حنجره است : شغلشو که از دست میده هیچ عشقشم ترکش میکنه!!

اونم کم نمیاره و از همه چیز دل میبره و میره یه جایی دیگه که هیچ کس نمیشناسه و خونه اجاره میکنه و...

این تازه اول ماجراست وکلی اتفاق دیگه در طول فیلم اتفاق میفتد.

فیلم نمونه کامل یه فیلم هالیوودی با مولفه های مختص فیلمهای هالییودی و فیلمنامه های عجیب غریب هالییودی است که هر سال کلی فیلم اینجوری به خورد جهانیان میدهند!
واقعا هالیوود کارخانه رویاسازیه راست میگن.واقعا قصه ها منطق قوی و وجود واقعی ندارند

منتها

منتها اینقدر خوب پرداخت میشن و کارگردانی و بازیها خوبه که دیگه جایی برای حرف باقی نمیمونه و تماشاگر حدود 90تا 100دقیقه سرگرم میشه!

هدف هم فکر میکنم بیشتر سرگرم شدن ورها شدن از دنیای بیرون و 90دقیقه تو یه دنیای دیگه یا آدمها و فضاهای دیگه است.

فرق سینمای ما با هالییود اینه که اونا قصه ها و واقعیتهای تاریخی و فرهنگی زیادی ندارن ولی تکنولوژی و قدرت فیلمسازی و فیلم ساختن دارند در حالیکه ما پریم از قصه و استوری خوب ولی کجاست یه پرداخت کننده و سازنده زبردست که البته امکاننت هم داشته باشه....

چی میخواستیم بگیم چی شد:

فیلم از IMDB نمره 6.4 گرفته ولی من بیشتربهش میدم و به نظرم تنهایی و درموندگی زن خوب در اورده

واینکه

فیلمو دوست داشتم یه کم بیشتر از یه سرگرمی....