خیابان های آرام، گزارش یك جشن، یك حبه قند و...

جشنواره بیست و نهم فیلم فجر در حالی به انتها رسید كه علی رغم آنكه تحت تاثیر فشار افكارعمومی، به انتخاب برخی شایسته ها برای برخی بخش ها پرداخت، اما در برخی بخش ها،در حق برخی چهره های تاثیرگذار در روند این دوره از جشنواره حق ناشناسی شد و اصلی ترین این موارد متوجه «گزارش یك جشن» ابراهیم حاتمی كیا، «یك حبه قند» رضا میركریمی و «خیابان های آرام» كمال تبریزی بود كه به دلایل متفاوت دیده نشدند تا منتقدین از انتخاب های جانبدارانه هیات داوران در برخی بخش ها و عدم انتخاب با موضع برخی آثار دیگر اظهار تاسف كنند.

به گزارش سرویس فرهنگی - هنری «آینده»؛ از افتتاحیه بیست و نهمین جشنواره بین المللی فیلم فجر تا اختتامیه این جشنواره ده روزه كه از 16 تا 26 بهمن ماه، فضای كشور و به ویژه پایتخت را بیش از هر زمانی درگیر سینما كرد، یك فرصت مناسب برای ارائه و تبلیغ فیلم های ارزشمند سینمای ایران بود كه در 365 روز پس از این رویداد فرهنگی، مردم به برخی آثار فاخر بیشتر توجه نمایند. در واقع جشنواره یك وزن كشی فرهنگی و محتوایی برای آثار سینمایی محسوب می شود و از این حیث انتخاب های نهایی هر جشنواره و به طور خاص جشنواره فجر یك اتفاق ارزشمند و فرصت تبلیغاتی ارزشمند است و البته یك امكان مناسب برای ارزیابی عمق و كیفیت آثار سینمایی است.

از همان ابتدا كه به بخش مسابقه اصلی جشنواره فجر 29، حجم وسیعی از آثاری كه در این سطح نبود، وارد شد و در اقدامی بی سابقه 33 فیلم به عنوان كاندیداهای سیمرغ بهترین فیلم در بخش سودای سیمرغ توسط هیات داوران قرار داده شد، نقدهای جدی در خصوص این رویه طرح شد و وقتی به شكل شفاف تر تركیب هیات داوران جشنواره مشخص شد و حضور برخی چهره ها كه حتی یك روز سابقه سینماگرایی نداشتند همچون حسن عباسی و یا حضور برخی چهره هایی كه سوابق ساخت آثار ... در كارنامه داشتند، همچون اسی نیك نژاد رسمیت یافت و «آینده» به سوابق این داوران اشاره كرد، این نقدها به اوج رسید و حتی برخی سینماگران همچون میركریمی عنوان كردند ترجیح می دهند از این داوران جایزه نگیرد كه چوب اظهارات به حقشان را خوردند.

این حجم فیلم در این زمان كوتاه توسط هیات داوران جشنواره به سختی قابل نقد و بررسی بود، چرا كه این داوران كه البته برخی از ایشان نیز انصراف دادند تا حیثیت جشنواره تا حدودی حفظ شود، علاوه بر برخورداری از زمان محدود برای تماشای فیلم ها و قضاوت در خصوص تك تك آنها، مواضعی نیز نسبت به برخی آثار یا كارگردانان داشتند كه در جهت گیری هایشان تاثیرگذار بود و من باب مثال شایع شده بود برای «اخراجی ها 3» مسعود ده نمكی و «پایان نامه» حامد كلاهداری، جوایزی كنار گذاشته شده و حتی برخی منتقدان نیز به جد نسبت به وقوع چنین مسئله ای هشدار دادند تا اگرچه اثر كلاهداری به واسطه ضعف مفرط فاقد یك دیپلم افتخار هم شود، اما حسن عباسی تاكید كند كه اگر اخراجی ها به جشنواره می رسید، جوایز متحول می‏شد(!) تا بر ارزیایی كارشناسان صحه بگذارد.

خوشبختانه تحت تاثیر همین فشار مستدل و مدلل افكار عمومی و منتقدان سینمایی، بسیاری از جوایز اصلی بخش اصلی به حق توزیع شد تا حسن عباسی حتی روی سن اختتامیه برای اهداء جوایز حاضر نشود كه انتخاب اصغر فرهادی برای «جدایی نادر از سیمین» به عنوان بهترین كارگردان و فیلمنامه نویس، انتخاب كارن همایونفر برای موسیقی «جرم» به عنوان بهترین موسیقی، انتخاب سعید ملكان به عنوان بهترین چهره‌پرداز برای «فرزند صبح» را می توان از جمله انتخاب های كارشناسی تلقی كرد. اما در مقابل نیز همچنان موضع گیری در خصوص آثار برخی اشخاص به ویژه كمال تبریزی و ابراهیم حاتمی كیا، رضا میركریمی و حتی اصغر فرهادی ملموس بود و به نظر می‏رسید هیات داوران می بایست معتدل تر و بی طرف تر عمل نماید و به تمامی شائبه ها به خصوص در رابطه با میركریمی كه به واسطه انتقاد از تركیب هیات داوران اوت شد، پایان دهند اما متاسفانه چنین نشد.

«جرم» ساخته مسعود كیمیایی كه به زعم بسیاری از منتقدان اتفاق تازه ای در سبك كاری كیمیایی نبود، بیش از انتظار مورد توجه هیات داوران قرار گرفت و در عوض «جدایی نادر از سیمین» در صورتی كه به عنوان فیلم برتر جشنواره نیز انتخاب می شد، احساس ظلمی كه با انتخاب «جرم» در حق آثار قوی تر از جرم همچون «خیابان‌های آرام»، «آسمان محبوب» و «یك حبه قند» آمد، دیگر وجود نداشت و با تمام احترامی كه به واسطه پیش كسوتی كیمیایی وجود دارد، واقعیت آن است كه این جایزه حق «جرم» نبود كه البته نباید فراموش كرد عدم دریافت این سیمرغ نیز چیزی از اعتبار اثر او نمی‏كاست.

«خیابان‌های آرام» كمال تبریزی یا «یك حبه قند» رضا میركریمی و یا حتی «آسمان محبوب» مهرجویی می توانستند حداقل دیپلم افتخار بهترین كارگردانی را پس از «جدایی نادر از سیمین» اضغر فرهادی كه حقیقتاً شایسته بهترین كارگردانی بود، به دست آورند اما هیات داوران در این ترافیك آثار ارزشمند با كم سلیقگی از در نظر گرفتن یك دیپلم افتخار برای جشنواره ای كه مملو از سیمرغ و دیپلم افتخار است، صرف نظر كرد؛ اتفاقی كه در خصوص بهترین فیلمنامه نیز افتاد و «خیابان های آرام» می توانست یك دیپلم افتخار نیز در این بخش دریافت كند كه البته انگار یا هیات داوران از لفظ دپیلم افتخار چندان خوشش نمی آمده و یا بودجه جشنواره به اهداء جوایز بیشتر نمی رسیده است!

همچنین انتخاب مهناز افشار به عنوان برنده سیمرغ بلورین بهترین بازیگر مكمل زن «سعادت آباد» نیز كم لطفی در حق ساره بیات بازیگر توانمند «جدایی نادر از سیمین» بود كه به زعم منتقدان بازی به مراتب قوی تری از افشار ارائه داده بود و حقش بیش از دیپلم افتخار بازیگر مكمل زن بود و البته شاید باید حداقل دیپلم افتخار نیز به لعیا زنگنه برای بازی در  «خیابان های آرام» داده می شد و مهناز افشار همچنان در انتظار سیمرغ می ماند. اما به هر حال برخی اوقات اتفاق هایی می افتد كه بهتر است درباره اش حرفی نزد! اگر جای شهاب حسینی بازیگر توانمند مكمل «جدایی نادر از سیمین» با حامد بهداد بازیگر مكمل مرد «جرم» تغییر می كرد و سیمرغ به شهاب می رسید و دپیلم افتخار به حامد بهداد نیز اتفاق خاصی نمی افتاد و شاید حق مطلب بهتر ادا شده بود و نظر هیات داوران با نظر بسیاری از منتقدان یكسان می شد.


جلوه های ویژه «خیابان‌های آرام» كه محصول عباس شوقی بود نیز می توانست به جای 33 روز، انتخاب شود اما به هر حال مگر می شود فیلم جمال شورجه را دست خالی گذاشت و جایزه ای نصیبش نكرد؟! پروین صفری برای «راه آبی ابریشم» یا محسن شاه‌ابراهیمی  برای «یه حبه قند» می توانستند سیمرغ بلورین بهترین طراحی لباس را به جای «جرم» ببرند اما این اتفاق هم نیفتاد. در كنار همه اینها البته باید مجدداٌ تاكید كرد كه هیات داوران تا حدود زیادی اعتدال را رعایت كرده و همین كه فرهادی همچون تبریزی، میركریمی و حاتمی كیا بایكوت نشد، آن هم با این تركیب هیأت داوران ارزشمند و قابل تقدیر است، اما ای كاش این سه تن نیز دیده می شدند.


پی نوشت اختصاصی جشنواره فیلم فجر:

اسب حیوان نجیبی است( عبدالرضا کاهانی):


قبل از جشنواره همه مشتاق تماشای فیلم جدید کارگردان فیلم تحسین برانگیز و دوست داشتنی"هیچ " بودیم و حواشی قبل اکران این فیلم در جشنواره و جدال کاهانی و سجادپور اشتیاقمون برای تماشای فیلم بیشتر کرد بخصوص از دور و نزدیک شنیده میشد که فیلم توقیفیه و بعد از جشنواره اکران نمیشود....

اینها همه دلایلم برای تماشای فیلم بود که هیچ کدام درست از آب در نیمد و بدترین فیلم جشنواره رو از میان 10تا12فیلمی که امسال دیدم رقم زد! هرچند که برخی فیلم دوست داشتند وازش تعریف کردند!

ولی اصلا به امید یک "هیچ"دیگر به تماشای فیلم نروید که خسرانی بس بزرگ است!

ایده فیلم خوبه ولی درنیمده ونتونسته خوب پرداخت واجرا بشه

بازیها خوب هستند بخصوص رضا عطاران در یک نقش متفاوت ولی کمکی به نجات فیلم نمیکنند!


کل جنجال سر اکران نشدن فیلم هم سر دوتا چیزه:

1.     حبیب رضایی درنقش یک آدم مست که قبلا در سینمای ایران به این شکل نداشتیم.

2.     شوخی با یکی از ارگانهای دولتی و امنیتی(نیروی انتظامی)

تکرار میکنم شوخی نه بیشتر!

فیلم قراره با ساخت و پرداخت شخصیتهای مختلف و بیان حال و روزشان به بحرانها و آسیبهای شهرمان بپردازد واز بدبختی مردم سخن بگوید ماند فیلم هیچ! ولی اصلا موفق نبوده و نتوانسته یک فیلم خوب دربیاورد .

مهمترین موضوع مهم فیلم آخر فیلم است که یک رو دست اساسی به تماشاگر میزند که نمیخوام لو بدم که دوستداران فیلم بتوانند فیلم ببینند.


تم اصلی این فیلم مانند فیلم قبلی کاهانی فقر و بی پولی است که کاهانی نشون داده علاقه زیادی به این موضوع دارد ونمیخواد ازش دست بردارد البته ایده اولیه فیلم خیلی دوست دارم ولی فیلمنامه و اجرا خیلی خوب نبود و اصلا انتظارمو بر آورده نکرد.


همین الان اضافه شد:

به گزارش کافه سینما فیلم جدایی نادر از سیمین ساخته اصغر فرهادی بهترین فیلم جشنواره برلین شد. همچنین خرس نقره‌ای بهترین بازیگر زن به مجموعه بازیگران فیلم (لیلا حاتمی، ساره بیات و سارینا فرهادی) رسید. خرس نقره‌ای بهترین بازیگر مرد هم به بابک کریمی، شهاب حسینی و پیمان معادی تعلق گرفت. این در حالی است که پیش از این هم خبرگزاری‌های مختلف فیلم اصغر فرهادی را شانس نخست خرس طلا معرفی کرده بودند. کافه‌سینما این موفقیت را به اصغر فرهادی، عوامل فیلم جدایی نادر از سیمین و همه سینما دوستان ایرانی تبریک می‌گوید.